Select Page

รูปเหมือนปั๊มและรูปเหมือนหล่อ หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ

“พิพิธภัณฑ์(ส่วนตัว)พุทธรักษา”ขอนำ “รูปเหมือนหลวงพ่อเดิม” วัดหนองโพ จังหวัดนครสวรรค์ ที่เป็นของแท้(ขอย้ำ) มาให้ท่านสมาชิกได้ศึกษาและพิจารณา โดยเนื้อหาทั้งหมดนั้น เป็นการนำภาพรายละเอียดต่างๆมาให้ชมในทุกมุมมอง,มีความหลากหลายของพิมพ์,มีความหลากหลายของเนื้อโลหะที่ใช้สร้างและมีรูปแบบการสร้างการที่ครบถ้วน รวมถึงการอธิบายขั้นตอนวิธีการพิจารณาของแท้โดยละเอียดมีระบบและมีหลักการ ที่ท่านจะไม่เคยพบเห็นจากที่ใดมาก่อน
โดยมีข้อมูลสำคัญต่างๆที่ควรทราบดังนี้
-พระเครื่องที่เป็นรูปเหมือนของ ล.พ.เดิม นั้นมีการสร้างไว้ 2แบบคือ
1.”รูปเหมือนหล่อ”เนื้อทองเหลือง(สร้างด้วยการหล่อในช่วงแรกๆ โดยมีการสร้างน้อยและเป็นที่นิยมน้อยกว่าแบบปั๊ม)
2.”รูปเหมือนปั๊ม”(สร้างด้วยการตัดปั๊ม)เป็นที่รู้จักและนิยมมากกว่าแบบหล่อ
-มีการสร้างขึ้นในช่วงราวปี พ.ศ.2482 ดังนั้นรูปเหมือนท่านจึงมีอายุประมาณ 2566-2482=84ปี
-โลหะที่ใช้สร้างมี 3ชนิดคือ
1. เนื้อทองเหลือง
2.เนื้ออัลปาก้า(เนื้อช้อนส้อม)
3.เนื้อตะกั่ว(นำหัวลูกปืนมาหลอมรวมทำเป็นส่วนหนึ่งของวัสดุหรือมวลสารที่นำใช้ในการปั๊ม)
-รูปเหมือนปั๊มนั้น”มีพิมพ์เดียวเท่านั้น”แต่เนื่องจากองค์พระมีความหนามาก ในเวลาที่ตัดปั๊มซ้ำกันหลายๆองค์จึงทำให้บล็อคแม่พิมพ์เกิดการชำรุดหรือเสียหาย ทำให้มีรายละเอียดพิมพ์บางจุดที่แตกต่างกันออกไปในบางองค์ ทำให้ระยะหลังมีการแบ่งย่อยพิมพ์ออกเป็นA,B,C. ตามแต่จะเรียกกัน แต่รายละเอียดพิมพ์หลักๆนั้น ยังคงต้องมีอยู่ครบถ้วน รวมถึงต้องมี “ความเก่าที่สมอายุ”และ”เนื้อโลหะที่ใช้สร้างต้องถูกต้อง”ด้วยเสมอ
-หลังการปั๊มเสร็จเรียบร้อยแล้ว ช่างจะมีการเก็บรายละเอียดที่ไม่เรียบร้อยจากการตัดปั๊มและมีการแต่งพิมพ์เพิ่มเติมจนสมบูรณ์สวยงาม ดังนั้นเราจึงเห็นร่องรอยการแต่งตะไบที่ด้านข้าง,ใบหูและรอบๆฐานรวมถึงบริเวณใต้ฐานด้วย
-มีการจารยันต์พุฒซ้อนหรือยันต์พระเจ้าอมโลกไว้ที่ใต้ฐาน ซึ่งเป็นแบบฉบับประจำตัวของหลวงพ่อเดิม ซึ่งรอยจารนั้นพบทั้งที่เป็นแบบหล่อและแบบปั๊ม
-ให้พิจารณาเส้นหรือรอยตัดที่ละเอียดดูเรียบร้อย ซึ่งเกิดจากวิธีการสร้างแบบ”ตัดปั๊ม” ที่มีให้เห็นทุกองค์และต้องดูเป็นธรรมชาติ ซึ่งจุดต่างๆเหล่านี้จะไม่พบในของปลอม
-จุดพิจารณาพิมพ์ที่สำคัญเช่น
1.สังเกตเม็ดตาดำ 2ข้างที่ต้องนูนชัดเจนคล้ายเม็ดข้าวสาร ในบางองค์ที่ติดชัดเม็ดตาข้างซ้ายจะกลมนูนกว่าข้างขวา อยู่ในเบ้าตาที่เป็นเบ้าลึกดูมีมิติ
2.เส้นรอยนูนที่คอด้านหลัง 4เส้นที่เป็นเอกลักษณ์ที่ต้องจดจำให้ขึ้นใจทั้งระยะห่างระหว่างเส้นของทั้ง 4เส้น,มิติของแต่ละเส้น เพราะในของปลอมเส้นที่หลังคอนี้จะทำไม่เหมือน เส้นจะดูแข็งไม่นิ่มตา
3.เส้นเป็นร่องที่หน้าผากและแอ่งตื้น บางองค์จะตื้นลึกไม่เท่ากันจากการสึกของพิมพ์ แต่จะเป็นธรรมชาติ
4.รายละเอียด,มิติของเส้นจีวรและสังฆาฏิทั้งด้านหน้าและด้านหลังที่ดูนิ่มตา ให้สังเกตเส้นจีวร 2เส้นด้านบนสุดจะมีส่วนหนึ่งที่อยู่ติดกัน ซึ่งพบทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
5.เส้นที่คอด้านหลังในองค์ที่ตัดปั๊มนั้นจะเป็นเส้นนูน 4เส้น แต่องค์ที่หล่อนั้นเส้นจะเป็นร่องลึกลงไปจะไม่เห็นเป็นเส้นนูน
6.การพิจารณาในรายละเอียดของตัวอักษรแต่ละตัวด้านหน้าเหรียญของคำว่า”หลวงพ่อเดิม” ตามภาพเช่นตัว”พ” จะมีเส้นแตกที่ปลายหางเกิดจากบล็อคแม่พิมพ์ โดยโคนเส้นที่อยู่ติดกับตัว”พ”จะใหญ่ปลายเส้นจะเรียวเล็กดูเป็นธรรมชาติ
7.มีรอยจารยันต์พุฒซ้อนที่ใต้ฐานถูกต้อง มีความนิ่มตา การลากเส้นของรอยจารจะลื่นไหลเป็นธรรมชาติเหมือนการเขียนหนังสือและรอยจารต้องเก่า ร่องของรอยจารจะต้องมีสนิมปิดอยู่
-จุดพิจารณาวิธีการสร้างที่สำคัญ
1.รอยเส้นละเอียดจากการตัดปั๊มที่ต้องมีให้เห็นที่ด้านข้างคอทั้ง 2ข้าง, ด้านข้างแขน 2ข้าง, รอบๆฐานและใต้ฐาน
2.ต้องมีรอยแต่งตะไบเหนือใบหู 2ข้าง ,บางองค์มีรอยแต่งเพิ่มเติมที่แขนด้านข้าง,ขอบรอบๆฐาน,ใต้ฐาน
3.ในองค์ที่สร้างแบบหล่อจะมีขนาดใหญ่กว่าแบบตัดปั๊ม
4.ฐานในองค์ที่สร้างแบบหล่อฐานจะมีความโค้งเป็นครึ่งกลม ไม่มีเหลี่ยมมุมของฐานเหมือนองค์ที่ตัดปั๊ม
การพิจารณาความเก่า
-เนื้ออัลปาก้าอายุ 84ปีนั้นเนื้อจะมีวรรณะเป็นสีเหลืองให้เห็นทุกองค์ และมีสนิมหรือคราบเก่าอมดำเป็นธรรมชาติ ถ้าผิวมันวาว มีสีเงินคล้ายสีช้อนส้อมแสดงว่ายังใหม่อยู่
-เนื้อทองเหลืองอายุ 84ปีนั้นจะมีสนิมสีน้ำตาลเข้มอมดำ ถ้ามีความชื้นจะมีสนิมอมเขียวให้เห็นเพิ่มเติมเข้ามาในองค์เดียวกัน
-ความเก่าที่สังเกตจากรอยจารใต้ฐาน เพราะว่ารอยจารนั้นมีอายุเท่ากับองค์พระคือ 84ปี ดังนั้นในร่องของรอยจารนั้นจะต้องเกิดสนิมปิดไว้ทั้งหมด จะมองไม่เห็นเนื้อโลหะในร่องจารแล้ว ดังนั้นถ้ารอยจารใหม่เห็นโลหะในร่องของเส้นจารแสดงว่าเป็นของใหม่
ท่านสามารถศึกษาพระเครื่องหมวดอื่นๆเพิ่มเติมได้ที่เว็บไซต์ www.puttharugsa.com หรือช่องยูทูป “พิพิธภัณฑ์(ส่วนตัว)พุทธรักษา” ครับ