พระพุทธรูปสมัย สุโขทัย

ข้อมูลเพิ่มเติม

ขอนำพระพุทธรูปเนื้อสัมฤทธิ์โบราณอีก 2ยุคสมัยมาให้ท่านสมาชิกได้ศึกษาพิจารณาต่อจากเนื่องจากชุดที่ผ่านมา ซึ่งเป็น​พระพุทธรูปที่มีขนาดใหญ่มากที่หาชมได้ยากมากคือ
1.พระพุทธรูปสมัยสุโขทัย อายุราว 500-700ปี หน้าตักกว้าง 30นิ้ว
2.พระพุทธรูปสมัยอยุธยา อายุราว 200-500ปี หน้าตักกว้าง 30นิ้ว
การศึกษาและพิจารณาของแท้นั้นจะเหมือนกับข้อมูลหลัก 3ประการในการศึกษาพระพุทธรูปสมัยอู่ทองคืออายุ,เนื้อโลหะ, ดินใต้ฐานและพิมพ์รวมถึงวิธีการสร้างที่ถูกต้อง จะมีเพียงรายละเอียดปลีกย่อยที่ต่างกันอยู่คือ รายละเอียดพิมพ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละยุคและอายุขององค์พระพุทธรูปหรือเวลาทีสร้างที่ต่างกันทำให้ความเก่าที่เห็นในองค์พระย่อมต่างกัน
1.พระพุทธรูปสมัยสุโขทัย เอกลักษณ์และรายละเอียดของพิมพ์ที่พบได้แก่
-พระเกศสูงและมียอดเป็นเปลวเพลิงงดงาม
-เส้นพระศก(ผม)ขมวดเป็นก้นหอยสูง 3ชั้น(ของปลอมจะแบนชั้นเดียวไม่มีมิติ)
-ไม่มีไรพระศกเหมือนสมัยอู่ทอง
-พระขนง(คิ้ว)โก่งโค้งงดงามได้รูป
-พระนาสิก(จมูก)เป็นสันคมและงุ้ม
-พระหนุ(คาง)​เสี้ยม
-พระถัน(หัวนม)​โปนชัดเจน
-สังฆาฏิยาวลงมาจรดพระนาภี(สะดือ)​และปลายแยกเป็น2แฉกพับย่นซ้อนทับกันมีมิติ ในของปลอมจะดูแข็งและไม่มีมิติในรายละเอียด
-ประทับนั่งขัดสมาธิราบขาขวาทับขาซ้าย
-ฐานเขียงเรียบเป็นหน้ากระดานชั้นเดียวแอ่นเข้าข้างใน(ฐานสมัยเชียงแสนจะโค้งออกมาข้างนอก)​และไม่มีดอกบัวประดับที่ฐาน
2.พระพุทธรูปสมัยอยุธยา จะมีเอกลักษณ์คือ
-ส่วนใหญ่จะมีเครื่องทรงเช่น มงกุฏ, กณฑล(ตุ้มหู)​กรองศอ(สร้อยคอ), สังวาล(สร้อยประดับที่คล้องสะพายแล่งคือไขว้กัน)​, ทับทรวง(เครืรองประดับรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ตรงที่ไขว้สังวาล),พาหุรัด(เครื่องประดับรัดต้นแขน)​, ทองพระกร(สร้อยข้อมือ)​เป็นต้น ซึ่งการตกแต่งจะพบมีทั้งทรงเครื่องน้อยและทรงเครื่องใหญ่ที่มีการประดับที่ละเอียดครบทั้งพระวรกายและที่ฐาน
-มีฐาน 2ชั้นและมีลวดลายตกแต่งที่ฐาน องค์ที่นำมาแสดงนั้นฐานชั้นล่างจะตกแต่งด้วยช้างและลวดลายเครือเถาอย่างละเอียดงดงาม